ਕਿੱਥੇ ਗਏ ਉਹ ਦਿਨ?
Kithe Gaye Oh Din
ਜਦੋਂ ਵੀ ਮੈਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ ਖੁੱਲ੍ਹ ਕੇ ਖੇਡਦੇ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬਚਪਨ ਦੇ ਦਿਨ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਦਿਨ ਕਿੱਥੇ ਗਏ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਾਂਗ ਬੇਫਿਕਰ ਹੋ ਕੇ ਖੇਡਦਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸਕੂਲ ਭੇਜਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਜਿੰਦ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਮਾਂ ਮੈਨੂੰ ਟੌਫੀਆਂ ਦੇ ਕੇ ਸਕੂਲ ਭੇਜਦੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅੱਜ ਮੈਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਕੂਲ ਜਾਂਦੇ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਘੰਟਿਆਂਬੱਧੀ ਖੇਡਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਮਾਂ ਬੁਲਾ ਕੇ ਥੱਕ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਬੈਠਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਪੜ੍ਹਾਈ ਦਾ ਇੰਨਾ ਬੋਝ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਖੇਡਣਾ ਭੁੱਲ ਗਿਆ ਹਾਂ। ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਂ ਘੰਟਿਆਂ ਬੱਧੀ ਜ਼ਿੱਦ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਮਾਂ ਮੈਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਝਿੜਕਦੀ ਸੀ, ਕਈ ਵਾਰ ਰੋਣ ‘ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਥੱਪੜ ਵੀ ਮਾਰ ਦਿੰਦੀ ਸੀ। ਪਰ ਅੱਜ ਮਾਂ ਮੈਨੂੰ ਰੋਟੀ ਖਾਨ ਲਈ ਬੁਲਾਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮੈਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨਾਲ ਚਿਪਕਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ। ਮਾਂ ਬੁਲਾ ਕੇ ਥੱਕ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਪਰ ਮੈਂ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ। ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਦਿਨ ਬੜੇ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਨੇੜਲੇ ਪਾਰਕ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਘੰਟਿਆਂ ਬੱਧੀ ਤੂਤ ਖਾਂਦਾ ਸੀ। ਅੱਜ ਮੈਨੂੰ ਫਲ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਕਿੰਨੇ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਦਿਨ ਸਨ। ਅਤੇ ਹੁਣ ਕਿੰਨੇ ਔਖੇ ਦਿਨ ਹਨ। ਪਹਿਲਾਂ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਜ਼ਿਦ ਨਾਲ ਵੀ ਸਾਰੇ ਕਮ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਤਾਂ ਜਵਾਬ ਮਿਲਦਾ ਹੈ। ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਂ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰਕੇ ਮੰਦਰ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਕੀਤੇ ਵੀ ਜਾਂ ਲਈ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਦੇ ਸੀ, ਪਰ ਅੱਜ ਕਿਤੇ ਵੀ ਜਾਣਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸਾਈਕਲ ‘ਤੇ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ। ਮੰਦਰ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੈ ਪਰ ਮੈਂ ਮੂੰਹ ਮੋੜ ਕੇ ਤੁਰ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ। ਜੋ ਵੀ ਹੋਵੇ, ਅੱਜ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਉਹ ਦਿਨ ਕਦੇ-ਕਦੇ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਜਦੋਂ ਵੀ ਵਿਹਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਬਚਪਨ ਦੇ ਦਿਨ ਯਾਦ ਆਉਂਦੇ ਹਨ।
